Amy’s ogen

Goodwood Estate.

De Britse fotografe Amy Shore ensceneert uiterst zorgvuldig de lichtval en de vormen. Waar anders ’s zomers een bruisend festival de aandacht van bezoekers trekt, ontstaat nu een solo voor twee: Amy en de Porsche Taycan – beeldspraak in zwart-wit.

Amy Shore (29) is Britse, geboren in Leicestershire; racecircuit Mallory Park ligt om de hoek. Ze houdt van landweggetjes, rode telefooncellen en pubs. We ontmoeten haar voor een mondain wit hekwerk in Westhampnett bij Chichester in het zuiden van Engeland. Dit verschaft ons toegang tot een groot buitengebied, het landgoed van de Duke of Richmond. Goodwood House is zijn ouderlijk huis met een tuin die zo groot is dat er plaats is voor een racecircuit. Een mekka voor de historische autosport; tijdens de Goodwood Revival met racewagens uit de jaren veertig tot zestig en de bijbehorende traditionele kleding. Een paar weken geleden had hier het Goodwood Festival of Speed moeten plaatsvinden. Moderne en historische voertuigen zouden dagenlang over het 1,86 kilometer lange bergcircuit hebben gereden. Het zou luidruchtig en opwindend zijn geweest, de grasvelden vol met mensen. Wat resteert, is de aanvoegende wijs en het ongebruikelijk hoge gras op het terrein. Het lijkt bijna alsof je het hoort groeien. Stilte.

Krachtige stilte:
Normaal gesproken bewonderen bezoekers van Goodwood-evenementen honderden bijzondere voertuigen. Vandaag is de Taycan de enige bezoeker.

Shore stapt uit de vulkaangrijze Porsche Taycan Turbo. Bruinleren riemen kruisen elkaar op haar rug. “Ik weet dat het eruitziet als een paardenhoofdstel, maar het is ideaal omdat ik hiermee beide camera’s binnen handbereik heb zonder dat ze tegen elkaar botsen.” Shore pakt de Nikon D6 van haar rechterheup, 35-millimeter-lens, stelt scherp op de sportwagen bij de startstreep van het circuit en drukt op de ontspanner. “Ik hou van toplenzen. Dit exemplaar geeft de kijker het gevoel er zelf bij aanwezig te zijn.” Aan de linkerkant van het leren harnas bungelt een Nikon D850 met een 85-millimeter-lens. “Mijn favoriete brandpuntafstand voor close-ups”, zegt Shore. Ze kreeg haar eerste Nikon-camera van haar ouders toen ze 16 was. Haar vader, lakker van beroep, heeft haar aangestoken met zijn passie voor fotografie. “Ik had nooit kunnen bedenken dat ik hiermee mijn brood zou kunnen verdienen. Daarom heb ik een opleiding gevolgd tot ijzer- en zilversmid”, geeft ze toe. “Als huwelijksfotograaf heb ik een centje bijverdiend.” Op een zomerse dag in 2013 komt de opdracht binnen om een replica van een klassieke auto te fotograferen. “Ik wist niets van auto’s”, bekent Shore. Ze citeert een advies van ondernemer Richard Branson, die zegt dat je soms gewoon iets moet doen om er vervolgens van te leren. “Dat advies heb ik sindsdien opgevolgd.” Die klus was het begin van haar carrière en de ontwikkeling van een heel eigen stijl. ‘Amy Style’ wordt die in de branche genoemd en iedereen weet welke uitgesproken nabijheid en authenticiteit daarmee wordt bedoeld. Vandaag is de lucht bijvoorbeeld prachtig grijs en dramatisch. Shore zoekt een denkbeeldig fotokader voor haar compositie van licht, kleur en vorm. Ze gebruikt geen kunstlicht of flitslicht; het resultaat zou niet authentiek zijn. “Zolang mijn ogen het nog kunnen zien, kunnen mijn camera’s dat beeld exact vastleggen. Ik hou van eerlijke fotografie.”

“Er zijn honderdduizend foto’s van de Taycan, ik wil mijn eigen verhaal vertellen.”
Amy Shore

Goodwood-circuit:
Sir Stirling Moss won hier in september 1948 de eerste race in de 500cc-klasse. Er ligt een vliegveld in het midden van het 3,8 kilometer lange circuit.

Ze kijkt omhoog naar de boomtoppen die elkaar voorzichtig aanraken alsof eronder iets geheim moet blijven. Shore vraagt Craig Callum om de geheel elektrische sportwagen verder weg neer te zetten. “Er zijn honderdduizend foto’s van de Taycan, ik wil mijn eigen verhaal vertellen.” Ze loodst haar assistent en co-fotograaf zonder enige stemverheffing over het terrein waar ze zo vertrouwd mee is – uit respect voor de ongewone stilte. ‘Queen of Goodwood’, zoals ze liefkozend door collega’s wordt genoemd. Alleen met gebaren dirigeert ze de Taycan in de gewenste positie. Ons oog valt op haar linkerpols met de kleurrijke vriendschapsarmbanden. Eén in regenboogkleuren staat voor haar steun aan de LGBTQ-community, de andere is van haar moeder. Familie is heel belangrijk voor haar, na fotosessies belt ze altijd naar haar ouders om met hen te praten over haar belevenissen. Ook gisteren, toen ze kennismaakte met de Taycan. “De eerste Porsche waarin ik ooit heb gereden”, zegt ze, zoekend naar woorden. “Zoef! De acceleratie was onvoorstelbaar.” Shore filosofeert over geluidscoulissen van de toekomst en emoties in beelden. Zij en Craig hebben nooit eerder zoveel dieren gezien tijdens een rit. “Met de Taycan kun je opgaan in de natuur, een beleving als bij een Zen-meditatie.” Ze houdt van dieren. Thuis wacht Cat Moss – haar kat is vernoemd naar de coureur Sir Stirling Moss.

“Ik hou van eerlijke fotografie.”

Amy Shore
Ze kent het Goodwood-landgoed op haar duimpje. Hier werd een mijlpaal in haar carrière gezet. Voor één dag is het allemaal van haar.

Shore wil de schoonheid van het landschap laten samensmelten met de moderniteit van de sportwagen. Varens, die sprookjesachtig wuiven in de wind, krijgen een nieuwe gestalte door de reflectie in de glanzende lak. Steeds opnieuw staart ze de Taycan in de ogen. Als het licht vervaagt, zit ze in kleermakerszit voor haar foto- object, bladert door haar foto’s en kijkt glimlachend op. De koplampen doven. Het is alsof de Taycan voldaan dankjewel zegt.

Tekst Christina Rahmes
Foto's Amy Shore, Craig Callum